Doğan Kan

Yalnızım Şimdi

Doğan Kan

Yanımda yoksun ya yaşayan bir ölüyüm.
Yağmura susamış kuru toprak çölüyüm.
Serhat boylarının sergüzeşti kuluyum.
Yokluğun mâtemmiş muma çevirdi beni.

Hangi yana baksam hayalin hiç gitmiyor.
Perişanım şimdi acılarım bitmiyor.
Bu nasıl felekmiş elim kolum tutmuyor.
Yokluğun mâtemmiş muma çevirdi beni.

Vurgun yemiş gönlüm rüzgârda savrulurken,
Örselenen kalbim acıdan kavrulurken,
Yaralı bedenim ayakta devrilirken,
Yokluğun mâtemmiş muma çevirdi beni.