Ebedi aleme göçtün ya annem
Başımı dizine koyamam artık
Yüreğim yanıyor yoksun ya annem
Pamuk ellerini öpemem artık
Sıcacık sevginle büyüttün beni
Şefkatli kolların nerede hani?
Gezdiğin yerlerde bıraktın anı
Gündüzüm karanlıķ göremem artık
Annedir evladın yaşama gücü
Yokluğun içimde en büyük acı
Toprakta yatıyor başımın tacı
Sensiz buralarda duramam artık
Derdimi anlatsam feryadım yetmez
Kanayan yaramın acısı bitmez
Kor olan gönlümün sızısı gitmez
Annemi sımsıkı saramam artık
Varlığın güç idi seninle hoştum
Hasta yatıyorken sevgiyle koştum
Dualar okurken zikirle taştım
Yumuşak yüzünü sevemem artık
Dayanmak çok zormuş yıkıldı dağlar
Bulutlar delindi gökyüzü ağlar
Doğankan'ın yaşı sel olup çağlar
Annemi yitirdim gülemem artık.
