Doğan Kan

Sensizlik

Doğan Kan

Uzun zaman oldu yâri görmedim
Haber getirmeyen teli neyleyim
Sensiz uzaklarda sefa sürmedim
Kokun getirmeyen yeli neyleyim

 

İçimde küllenen ateş har oldu
Sensizlik kavurdu sanki nar oldu
Derdim tasam yoktu şimdi var oldu
Sana dokunmayan eli neyleyim

 

Azade dolaşan düşlerim yorgun
Bedenim sancılı sol yanım vurgun
Sevgisiz yaşayan yüreğim dargın
Gözlerimden akan seli neyleyim

Sen gittin gideli dinmiyor sızım
Günlerim zemheri gelmiyor yazım
Şu dilim lâl oldu tükendi sözüm
Aşkla büyümeyen gülü neyleyim

 

Mutluluk dediğin sevgiden geçer
Emekle dikilen goncalar açar
Doğankan’ım senin aşkını seçer
Sana ulaşmayan yolu neyleyim