Bugün, "kadın" köşemin ilk günü.
Ben Oya Yılmaz; aslen Trabzon, doğma büyüme İstanbulluyum. Evli, üç kız çocuğu annesiyim.
Ordu Üniversitesi Sanat Tarihi son sınıf öğrencisiyim ve yine Ordu Üniversitesi Medya ve İletişim mezunuyum. Soomax Gayrimenkul'de brokerım. Samsun Son Haber'de gazeteci olarak çalışıyorum.
Yirmi yıllık evliyim. Bana, bu evlilikte "yalnız başına her şeyi yapabilirsini" eylemlere dökerek öğreten, bir diş hekimi ile evliyim. Kendileri bu konuda çok istikrarlıdır. Tecrübem ve ayrıca kendi evliliğimi inceleme deneyimlerim bir yana, arkadaşlarımın evliliklerini etraflıca kıyaslamalarımla, tecrübelerimi geliştirerek bu konu üzerinde yazmak istedim.
Sizlere, özellikle evli kadınlara seslenmek ve evlilik tecrübelerime dayanarak tavsiyelerde bulunmak istiyorum. Eşlerinizden ilgi ve şefkat beklemekten vazgeçin! Çünkü sizlerin bu saydıklarıma ihtiyacınız yok. Bunlar yaradılış gereği kadınların içinde olan duygulardır. Zaten bu duygu fazlalığı kadında olmasaydı, kadın anne olamazdı. Ben bu konuda tecrübelenmiş bir eş olarak yazıyorum. Evliliğimin ilk iki yılında ilgi ve sevgi beklentisinden vazgeçtim. Aslında vazgeçmiş görünsem de iç hissim beş yıl daha bekledi ve bunu kendime bile itiraf edemedim. Sonuç, yanılmamışım.
İlgi ve şefkat bekleyişimi bitirince, daha gerçekçi ve sağlam bir şekilde yere bastım. Tavsiyem, kesinlikle bu beklentiden vazgeçerek olayı terse çevirmeniz. Soğukkanlı olacaksınız, kendi işinizi göreceksiniz. Sanki bir eşe ihtiyaç yokmuşçasına, hatta onların size ihtiyacı varmışçasına hareket edip onların beklenti isteğini artırmak, sizin ilerlemenizi sağlayacaktır.
Böyle bir tavır, sizleri güçlendirip daha mutlu edecektir; emin olun. Hatta onun da ötesinde bu ilgi ve istek içinizden gittiğinde daha huzurlu bir hale geliyor insan.
Yani kısacası tüm ilgi ve ihtiyacın asıl deposu beyninizde, unutmayın kimseye ihtiyacınız yok!
Yarın başka tecrübelerimle sizlerleyim. Kadının gücünü hafife almayalım; güçlü kadınlar yetiştirmek dileğiyle?
