Ersin Arar

Ya Evde Yoksan

Ersin Arar

Cemal Safi’nin Orhan Gencebay tarafından bestelenmiş ve seslendirilmiş şiiri Ya Evde Yoksan şiirinin bir hikayesi vardır. Bu hikayeyi Cemal Safi şöyle aktarmıştır: “Yağmurlu bir gündü. Akşam namazından sonra pencereden dışarıya bakıyordum. Evimiz alt katta olduğu için sokağı seyrederken üstü başı son derece pejmürde tepeden tırnağa ıslanmış bir adam gördüm. Ayakkabıları yırtıktı, başında şapkası da yoktu. Sırılsıklam bir halde ana kapımıza baktı ve zorlukla ‘Tunç Apartmanı…’ dedi ama adamcağızın hiç sesi çıkmadı, ben dudak hareketlerinden anladım. Ağlamaya başladım. ‘Ya bu adam sevdiğini arıyorsa?’ diye düşündüm. Şiir odam vardır evimde… Odama kapandım, bir karton üzerine bu şiirimi yazdım. Saat akşam sekizde girdiğim odamdan sabah saat sekizde çıktım. Kapımızın zil sesiyle uyandım, gelen ağabeyimdi. Şiir yazdığımda ne yazdığımı sonra pek hatırlayamam. Ağabeyim şiir odamdaki kartonu göstererek “Burada çok güzel bir şiir var.” dedi. ‘Ya Evde Yoksan’ işte böyle doğdu.” Bu olay Safi’yi çok etkilemiş olacak ki bize duygusu çok kuvvetli bu şiiri yazmış. Bazı şiirler ilham ile meydana gelir, bazı şiirler çok çalışarak kelime oyunları ile meydana gelir. Bazı şiirler de yaşadığımız ve gördüğümüz olaylar neticesinde meydana gelir. Şair aynı zamanda çok iyi bir gözlemci de olmalıdır. Her şeyi, herkesten fazla görmeli ve irdelemelidir. Safi’nin etkilenerek hatta hissederek yazdığı o şiir:

 

“Aşkınla ne garip hallere düştüm.
Her şeyim tamam da bir sendin noksan,
Yağmur taş demeden yollara düştüm.
İçim ürperiyor, ya evde yoksan.

 

Elbisem gündelik, pabucum delik,

Haberin olsa da sobayı yaksan.

Yağmur iliğime geçti üstelik

İçim ürperiyor, ya evde yoksan.

(…)

Ya yolu kaybettim, ya ben kayboldum,

Ne olur bir yerden karşıma çıksan,

Tepeden tırnağa sırılsıklamım,

İçim ürperiyor, ya evde yoksan.

 

Cemal Safi, gördüğü o anın fotoğrafını kafasından çizmiştir ve daha sonra bunu kağıda aktarmıştır. Zaten kendisi de “Şiir, şairin o anki duygularının fotoğrafıdır” der çoğu konuşmasında. Bu şiir tam da kendi yaptığı tanıma uymaktadır. O anda hissettiklerini kağıda yansıtmıştır. Cemal Safi aslında kendisini o adamın yerine koyup şiiri o şekilde yazmıştır. Bu şiiri okuyunca o adamın neler yaşadığını adeta hisseder gibiyiz. Cemal Safi’nin muhteşem yeteneği ile gördüğü yani fotoğrafını çektiği kısacık bir anı müthiş bir şiir şekline getirdiğini söylemek mümkündür.