Bu hafta Anneler günü olması vesilesi ile yanımızda olan tüm annelerimizin ellerinden öpüyor, hakka yürümüş olanlara rahmet diliyorum.
Ve bir kaç satırım ile bu hafta köşemden Annelerimize sesleniyorum. Lakin benim fikrimi sorarsanız;
Sevmenin günü, zamanı olmaz bana göre. Onu taçlandırmak, hatırlamak, ödüllendirmek için de özel bir güne ihtiyaç yoktur.
ANNE
Yeniden gelsem dünyaya anne,
Hiç büyümesem ben hep çocuk kalsam.
Hiçbir derdim olmasa sevilmekten başka,
Senin o sıcacık kucağında uyusam.
Kimsenin yüreği senin ki gibi değil,
Sarıp sarmalamıyor hata da yapsam,
İstemiyorum riyakar, kucak açanları
Yalnızca senin koynunda avunsam
Okşamıyor saçlarımı pamuk pamuk eller,
örtmüyor geceleyin üstümü,
ve öpmüyor uyurken usulca kimseler.
Tabağımda kalıyor yemeğim,
Ekmeğim masada yarım.
Ne tadı, ne tuzu var anne, sensiz oturulan sofranın.
Severek taramıyor,
kimse saçlarımı.
Kalbim gibi kırıyorlar,
Her bir telini tıpkı.
Ve kimse özlemiyor senin gibi anne,
Mesken etmiyor kimse kendine cam kenarlarını.
Yeniden gelsem dünyaya anne
Eteğinin, dizinin, dibinden ayrılmasam
Kanmasam sahte ve yalan sevgilere,
Gönlümü boş yere, üzüp avutmasam.
Koşmasam peşinde sahte hayatların
Yeniden yalnızca sana emeklesem.
Ve tutsam sımsıkı bırakmasam anne
Beni gerçek aşkla tutan o ellerinden.
