Feyza Koyun

GÜZ

Feyza Koyun

Güneş yavaş yavaş çekecek sıcacık kollarını üzerimizden
Bulutlar beyazdan griye dönecek
Yapraklar yeşilden sarıya.
Anlamlar yüklenecek her bir ayına
Şiirler yazılacak yağmurlarına
Ve ilham olacak şarkılara
Yaz biterken tüketilen umutların kırıntıları
Güvercin doyuracak pencere pervazlarında
Oldum sandığı yerden sınanacak insan
Bulduğuna sevindiğini sevmeyecek
Sevdiğini bulamayısına aglayacak
Araftaki ruhuna kılıf olacak güz
Kendi kendini avutacak
Kederine sarılarak ısınırken geceleri
Yazdan kalma günlere uyanacak
Şaşıracak,üzülecek,sevinecek,vazgeçecek...
Tüm bunlardan bihaber
Kendi döngüsünü tamamlayıp
Usulca gitmenin peşinde güz
Alıp paletini tabiatı boyamakla başlıyor işe
Ayak bileklerinde göçmen kuşların pusulası...
Yeryüzüne soğuk bir nefes üflemeden önce
Eylülü sürüyor öne
Çünkü biliyor
En çok O seviliyor.
Bazen de taşıyor sabrı
Her gelişinde biraz daha yıpratılmış
Hoyrat ellerde nefessiz kalmış doğaya
Bir ağıt yakıyor
Ağıt fırtına oluyor,sağanak oluyor,afet oluyor
Ağıt felaket oluyor
İnsan anlamıyor.