Bayram bitti.
Ramazan Bayramı'ndan halliceydi tabi ama
bayram gibi de degildi.
El öpemedik,sarilamadik hatta gidip goremedik bile belki sevdiklerimizi.
Ben bayram bilinci ve sevinciyle büyüyen çocuklardandim.
Yeni alınan bayramlığının hevesiyle uyuyamayan,
toplayacağı harçlıkların hayalini kuran çocuklardan.
Kalabalık sofralar demekti benim için bayram,
gurbetteki sevdiklerimize kavuşmaktı.
Peş peşe çalan kapı ziline yetişememek,
ayakkabı çevirmekten yorulmak,
bazen sorulardan bunalmaktı.
Teyzemin bizi eğlendirmek için
parmaklarını şıklatarak söylediği çek deveci türküsüydü bayram.
Kurban etiyle mangal yapılan aile pikniğiydi,
büyüklerimizin bile oyunlara katıldığı...
Günlerce öncesinden başlayan hazırlıklardı bayram.
Sarmalar,börekler,baklavalar,kurabiyeler...
Büyük demliklerde çay demlemek
Kapıdan gireni ikramsız göndermemek
Ve uzun zamandır görmediklerinle ortak bir bayram ziyaretinde rastlaşmaktı.
Sohbetti,neşeydi,gönül almaydı,hayır duasıydı;
geleneksel bayram fotoğrafıydı.
Yaş aldıkça tüm bunların kıymetini daha çok bilmekti.
Kıymetini bilirken daha az bulmaktı.
Öpülecek ellerin göçüp gitmesi,
kapıların yavaş yavaş kapanmasıydı artık bayram.
Özlemle anılan anılardı.
Ben bayram gibi bayramlar gördüğüm için şanslıydım ama tatları damağımda kaldı.
Dilerim seneye ve sonraki senelerde
sağlığımız yerinde,
özgürce seyahat edebildigimiz,
yolunu beklediklerimizi karsilayabildigimiz,
sevdiklerimize kavusabildigimiz,
bol bol sarilabildigimiz,
kalabalik sofralarda bulusabildigimiz
nice bayramlarimiz olur.
İcimizdeki çocuğun bayram sevinci hiç bitmesin.
El öpenlerimiz çok olsun.
Bu güzel bayramlari yasadigim memleketim Çorum'un İskilip ilçesine de selam olsun.
